EDUKUJEMY POKOLENIA
ABY RAZEM TWORZYĆ DOBRE ŚRODOWISKO
EGZEKWUJEMY PRAWA
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
CHRONIMY
ZAGROŻONE GATUNKI
Spotkać je można na całej kuli ziemskiej poza Antarktydą. W Polsce żyje 25 gatunków nietoperzy. Są to jedyne ssaki na ziemi zdolne do aktywnego lotu, prowadzące w większości nocny tryb życia. Ze wszystkich kręgowców, oprócz nich, latać potrafią tylko ptaki. Mimo, iż nietoperze, poza wyjątkami osiągającymi prędkość do 100km/h, nie mogą dorównać ptakom w szybkości lotu, są znacznie zwrotniejsze. Dzieje się tak z prostej przyczyny – potrafią zarówno zmieniać kształt skrzydła, jak i machać nimi naprzemiennie. Nietoeperze Europejskie osiągają średnie prędkości lotu w przedziale od 52 do 55 km/h. Niektóre z nich, niczym kolbier potrafią zawisnąć w powietrzu, jeszcze inne szybować z prądami powietrznymi. Nietoperze są rzędem niesamowicie zróżnicowanym, szacuje się, że co piąty osobnik należy do innego gatunku. Ich zdolność chodzenia zależy jest również od tego zależna. Niektóre z nich nie są w stanie chodzić po poziomym gruncie, mogą jedynie zwisając, przesuwać się wzdłuż krawędzi. Inne natomiast potrafą wspinać się po pionowych powierzchniach bez żadnych problemów. Nie zobserwowano dotąd gatunku nietoperza, który nie potrafiłby pływać. Żaden jednak nie nurkuje.
Znaczna większość z nich posługuje się echolokacją, jako narzędziem służącym do badnia świata zewnętrznego. Wysyłają one ultradźwieki, które odbijają się od przeszkód, by w odpowiedzi przynieśc im informacje o świecie zewnętrzym. Są one w stanie odbierać echo o 10 tysięcy razy słabsze, niż dźwięk wysyłany. Ponadto, takich impulsów, w zależności od okoliczności mogą wysłać nawet do 300 na sekundę. 70% wszystkich osobników to ssaki owadożerne, kolejne 20% jako główne źródło pożywienia traktuje owoce (niektóre rośliny są nawet zapylane przez nietoperze spijające ich nektar), zaś tylko co dziesiąty osobnik jest drapieżnikiem, polującym na ryby, płazy, niewielkie gady lub inne małe nietoperze. Odkryto 3 gatunki, które żywią się krwią, jednak w odróżnieniu od mitu traktującego o nietoperzach jak o wampirach, krew jest przez nie zlizywana, nie wysysana.
Nietoperze są niezwykle ciepłolubne. Większośc gatunków prowadzi życie w koloniach, śpiąc jeden przy drugim (termoregulacja socjalna). Niekiedy wyszukują nagrzanych słońcem strychów czy obsiadają kominy. Niektóre gatunki wykazują największą zmiennocieplność, która powoduje, że w stan obniżonej aktywności mogą zapadać nawet latem, codziennie. Zima jest okresem krytycznym w ichniejszym cyklu życia. Większość pokarmu wówczas jest nieaktywna, więc na ten czas zapadają w stan hibernacji. Dzięki znacznemu obniżeniu temperatury ciała, są w stanie przeżyć jedynie na zapasach tkanki tłuszczowej zgromadzonej w ciele. Podczas zimowego snu, budzą się spontanicznie, by napić się wody czy załatwić potrzeby fizjologiczne. Na takie przebudzenia zużywają blisko 90% zebranego tłuszczu.
Na świat przychodzą późną wiosną, tworząc kolonie rozrodcze, w których samice rodzą i wychowują swoje młode. Takie kolonie mogą liczyć nawet do kilkuset osobników. Samce w tym okresie żyją osobno. Osobniki płci żeńskiej mogą wydać rocznie na świat jednego potomka, czasem bliźniaki lub trojaczki. Nietoperze, w zależności od gatunku mogą dożyć ponad 20 lat. Rekordzistą jest gatunek Nocek Brandta, którego osobnik dożył 38 lat.
