EDUKUJEMY POKOLENIA
ABY RAZEM TWORZYĆ DOBRE ŚRODOWISKO
EGZEKWUJEMY PRAWA
ZWIERZĄT GOSPODARSKICH
CHRONIMY
ZAGROŻONE GATUNKI
Królestwo miodu
W ciepłe, wiosenne i letnie dni lubimy leżeć na łące wśród zieleni traw i kwiatów. Oddychamy świeżym powietrzem, obserwujemy naturę i oddajemy się rozważaniom. Obok Nas co chwilę przefruwają czarno-żółte, pasiaste stworzenia, od których zwykle wolimy trzymać się z daleka, z uwagi na obawę, że zostaniemy przez nie ukąszeni. Rzadko kiedy zastanawiamy się, jak ważną rolę odgrywają w Naszym życiu – również i w Naszym jadłospisie. Pszczoły, bo o nich mowa, zbierając nektar roślinny, dostarczają Nam produktu, zawierającego wiele cennych właściwości odżywczych. Miód. A właściwie powinno się powiedzieć – królestwo miodu – bowiem posiadamy obecnie tyle jego rodzai, że nie sposób ich wszystkich zliczyć. Postaramy się przeprowadzić Was przez krainę miodem płynącą, pokazując nie tylko mnogość jej barw i smaków, ale przede wszystkim wszelkich jej dobrodziejstw. Zapraszamy zatem w drogę pełną słodyczy!
Jak powstaje miód?
Wśród miodów wyróżniamy przede wszystkim trzy ich typy zależne od źródła, z którego powstały: miody nektarowe, spadziowe oraz nektarowo-spadziowe. Wszystko zależy od substancji, którą pobierają pszczoły – z nektaru roślin, bądź wydzielin owadów.
Zebrany przez pszczoły nektar lub spadź jest transportowana wraz z nimi do ula. Tam też tworzone są miodowe komórki plastrów, z których odparowuje woda. Ma to zapobiec ewentualnej dalszej fermentacji miodu. Powstały, dojrzały miód zostaje zasklepany przez pszczoły woskowymi wieczkami. Mało kto zdaje sobie sprawę z bogactwa składników odżywczych zawartych w miodzie: poza cukrami prostymi – glukozą i fruktozą, zawierają one odpowiednie dla konkretnego typu miodu, ilości białka, enzymów, olejków eterycznych, naturalnych barwników, kwasów organicznych oraz witamin (tj. A, B, C oraz PP) i minerałów.
Miód może posiadać różną konsystencję – płynny nazywany „patoką”, lepki oraz jego skrystalizowana forma tzw. „krupiec”. Zwykle przechodzi on proces krystalizacji w ciągu 3-4 miesięcy od jego powstania. Miód spadziowy pozostaje płynny nawet do 12 miesięcy. Niektórzy pszczelarze poddają miody procesowi dekrystalizacji, przetrzymując je do 48 godzin w temperaturze 40°C. W wyniku dekrystalizacji miód zmienia nie tylko swoją konsystencję, ale także i barwę. Ważne, aby nie przekraczać czasu i temperatury tego zabiegu, gdyż wysoka temperatura pozbawia miód dobroczynnych właściwości i wartości odżywczych.
Produkcja miodu przez pszczoły nie jest łatwym zadaniem. Na 1 kilogram miodu potrzeba nektaru aż z kilku milionów kwiatów! Pokazuje to, jak istotną rolę odgrywa obecność tych owadów w Naszym otoczeniu.
MIÓD WIELOKWIATOWY
Jak sama nazwa wskazuje jest to miód wytworzony z nektaru wielu odmian kwiatów. Pszczoły zbierają nektar z roślin kwitnących na łąkach, w lasach, w Naszych ogrodach, sadach oraz na polach. Specjaliści od miodów uważają, że można łatwo rozróżnić ten powstały z kwiatów wiosennych od tego z nektaru kwiatów letnich. Pierwszy z nich charakteryzuje jasna barwa oraz delikatny smak i aromat. Drugi jest zdecydowanie ciemniejszy i bardziej wyrazisty.
Miód wielokwiatowy poleca się podawać dzieciom w okresie przeziębień i grypy, gdyż wzmacnia odporność. Dobrym pomysłem jest sięganie po niego profilaktycznie, aby uchronić się przed niekorzystnymi dolegliwościami. Poza tym wpływa on pozytywnie na działanie mięśnia sercowego, pęcherzyk żółciowy oraz wątrobę, a także na wygląd Naszej skóry, włosów i paznokci. Bardzo często stosowany jako „naturalna szczepionka” dla alergików, gdyż wspomaga proces uodparniania się na alergie.
MIÓD LIPOWY (pochodzenie: Europa, Azja)
Charakteryzuje go jasnożółta lub złotawo-bursztynowa barwa z delikatnym odcieniem zieleni. Swoim zapachem przypomina woń kwiatu lipy. Smak miodu lipowego jest lekko pikantny z nutą goryczki. Jego popularność wynika przede wszystkim z właściwości antyseptycznych, bakteriobójczych, dlatego wykorzystywany jest w leczeniu przeziębień i grypy, stanów zapalnych organizmu, a także problemach z układem oddechowym oraz moczowym.
MIÓD RZEPAKOWY (pochodzenie: Europa)
O delikatnie słomkowej barwie i lekkim zapachu rzepaku. Jest bardzo dobrze rozpuszczalny w wodzie. Korzystnie wpływa na działanie układu pokarmowego – trzustki, żołądka, wątroby oraz na sprawne funkcjonowanie nerek. Oprócz tego wspomaga Nasz układ krążeniowy, przyczyniając się do obniżenia ciśnienia krwi czy wspomagając leczenie miażdżycy. Poza tym niweluje niedobory potasu oraz usuwa nadmiar wody z organizmu. Stanowi remedium na wszelkiego rodzaju rany, a nawet i pęcherze po oparzeniach.
MIÓD AKACJOWY (pochodzenie: Europa Wschodnia, Afryka, Australia, Ameryka
Północna
Nektar pobierany z kwiatu robinii (akacji) białej. W płynnej formie posiada jasną barwę. Polecany przy problemach z żołądkiem, dwunastnicą, czy jelitami. Zwalcza nadkwasotę żołądka, bolesność i skurcze narządów układu trawiennego. Ceniony przede wszystkim ze względu na znakomite właściwości, wspomagające leczenie chorób wrzodowych czy nadżerek, gdyż regeneruje uszkodzone tkanki oraz błonę śluzową żołądka. Przez to, że zawiera znaczne ilości sacharozy nie powinien być spożywany w nadmiernych ilościach. Wzmaga apetyt, a ze względu na małą zawartość pyłku lubiany jest przez alergików. Mało kto wie, że posiada silne działanie antymutagenne.
MIÓD GRYCZANY (pochodzenie: Azja Wschodnia i Środkowa)
Jeden z najbardziej charakterystycznych miodów, czerpany z kwiatu gryki. Wyróżnia się swoją ciemną, wręcz brunatną barwą oraz wyrazistym zapachem i ostrym smakiem. Pierwsze miejsce w składzie miodu gryczanego zajmuje rutyna, wzmacniająca i oczyszczająca naczynia krwionośne, a także posiadająca właściwości antyoksydacyjne. Wiedzie prym w leczeniu miażdżycy, żylaków, nadciśnienia czy choroby wieńcowej, wspomaga leczenie choroby Alzheimera oraz Parkinsona. Poza tym wzmacnia układ odpornościowy, pozytywnie wpływa na wzrok i słuch, dlatego też sięgają po niego osoby, zmagające się z jaskrą. Polecany także przy zapaleniu nerek.
MIÓD MNISZKOWY
Wytwarzany z powszechnie występującego w Naszym kraju kwiatu mniszka lekarskiego. Cechuje go jasnożółta barwa. Idealny na problemy z układem trawiennym. Oprócz tego wykorzystywany w stanach ogólnego osłabienia organizmu, łagodzeniu skutków niedokrwistości, a także podczas schorzeń reumatycznych.
MIÓD WRZOSOWY (pochodzenie: Europa, Azja Północna, Azja Mniejsza, Afryka
Północna)
Uważany za jeden z najlepszych wśród miodów nektarowych. Jego brunatno-czerwona barwa i przyjemny wrzosowy zapach nadają mu niepowtarzalnego aromatu. Nie należy do bardzo słodkich miodów w związku z czym jest lubiany nawet przez osoby, nie przepadające za słodkościami. Wzmacnia odporność organizmu, chroni przed zakażeniami, a także sprzyja leczeniu zapaleń i schorzeń dróg moczowych. U mężczyzn wspomaga leczenie prostaty. Posiada także działanie przeciwbiegunkowe.
MIÓD FACELIOWY (pochodzenie: Europa)
Miód z nektaru kwiatu facelii błękitnej. Niezbyt popularny, ale na pewno warty uwagi. Charakterystyczny dla niego jest jasnożółty kolor oraz wyróżniający go lekko kwaśny posmak. Stosowany szczególnie przy nieżycie żołądka.
MIÓD MALINOWY
Także jasnożółty. Charakteryzuje go przede wszystkim słodki, przyjemny smak oraz zapach, przywodzący na myśl maliny, dlatego też jest polecany dla dzieci. Popularny głównie ze względu na swoje antyseptyczne właściwości. Poprzez swoje działanie napotne wspomaga leczenie przeziębień i grypy. Wzmacnia układ odpornościowy i pozytywnie wpływa na pracę serca.
MIÓD NOSTRZYKOWY
Powstały z nektaru kwiatów nostrzyka żółtego. Jasno-bursztynowa barwa i waniliowy zapach to jego cechy charakterystyczne. Dzięki zawartości kumaryny obniża ciśnienie krwi. Polecany w stanach podwyższonego stresu oraz kłopotach z bezsennością, gdyż ułatwia odprężenie oraz sen. Korzystnie wpływa na osoby w stanach nerwicowych oraz problemach z sercem i układem krążenia – zmniejsza krzepliwość krwi, obniża ciśnienie tętnicze, pozytywnie oddziałuje na osoby z chorobą wieńcową, gdyż jest środkiem przeciwskurczowym. Z chęcią sięgają po niego osoby, borykające się z bólami migrenowymi oraz nerwobólami. Polecany dla dojrzałych kobiet w okresie menopauzalnym.
MIÓD NAWŁOCIOWY
Znacznie ciemniejszy od pozostałych (z wyłączeniem miody gryczanego) miód o kwaśno-słodkim smaku. Ze względu na jego wysokie działanie antybiotyczne polecany podczas gryp i przeziębień, ale także biegunek oraz schorzeń układu moczowego, pęcherza i prostaty.
MIÓD KONICZYNOWY (pochodzenie: Europa, Azja, Ameryka Północna)
Wytwarzany z nektaru koniczny białej oraz czerwonej. Jego aromat jest bardzo łagodny, a smak delikatnie kwaskowy. Miód koniczynowy ma słomkową lub łososiową barwę. Znany przede wszystkim ze swojego napotnego, moczopędnego oraz przeciwzapalnego działania. Wykorzystywany przy leczeniu problemów układu pokarmowego, zapalenia oskrzeli, a także stanach lękowych i nerwicowych. Dzięki dużej zawartości fruktozy może być stosowany przez osoby, chorujące na cukrzycę.
MIÓD LAWENDOWY (pochodzenie: Kraje Śródziemnomorskie)
Cechuje go delikatny, lekko kwiatowy aromat oraz herbaciany kolor. Korzystnie oddziałuje na nastrój człowieka, dlatego też bywa stosowany pomocniczo w stanach depresyjnych. Koi bóle głowy, zwalcza bezsenność oraz wpływa pozytywnie na pracę serca.
MIÓD MANUKA (pochodzenie: Australia; Nowa Zelandia)
Bierze się z nektaru kwiatów Manuka, inaczej zwanego drzewem herbacianym. Miód charakteryzuje się silną, ostrą wonią. To co odróżnia go na tle pozostałych miodów to poza właściwościami antyseptycznymi i bakteriobójczymi, jego działanie przeciwpasożytnicze. Pozytywnie działa na schorzenia układu pokarmowego, moczowego, a także zapalenia stawów.
MIÓD SPADZIOWY (pochodzenie: Europa, Azja Zachodnia; Nowa Zelandia)
Różni się od miodu nektarowego surowcem, z którego jest pobierany nektar. Pszczoły pozyskują go z wydzieliny, pozostawianej na drzewach i roślinach, produkowanej przez mszyce i czerwce. Zwykle wyróżniamy miody ze spadzi iglastej (jodła, świerk) oraz rzadziej – liściastej. Różnią się one między sobą zarówno barwą, smakiem, jak i zapachem, a także konsystencją. Miody spadziowe są znacznie gęstsze od kwiatowych i zawierają spore ilości minerałów, tj. żelazo, potas, fosfor, chlor, magnez, siarka oraz wapń. Miody spadziowe posiadają także spore ilości tzw. cukru modrzewiowego (cukier złożony – melecytoza). Posiadają działanie bakteriobójcze, zbawiennie wpływając na układ odpornościowy człowieka. Korzystnie oddziałuje praktycznie na cały organizm – układ krążeniowy, oddechowy oraz pokarmowy.
Do innych, mniej popularnych miodów można zaliczyć miód z drzewa laurowego, eukaliptusowego oraz pomarańczowego. Miody mandarynkowe, szałwiowe, kawowe, jeżynowe, z owocu awokado… ilość źródeł, z których pozyskuje się ten cenny napój jest nieskończenie wiele. Ostrożne w wyborze miodu powinny być zwłaszcza osoby skłonne do alergii, gdyż wiele z pyłków, zawartych w miodach, posiada silne działanie uczulające. Pamiętajmy, że zawsze istnieje ryzyko natknięcia się na fałszywe i niepełnowartościowe miody. Zorientowanie się, co do jakości miodu nie jest łatwym zadaniem. Możemy jedynie obserwować proces jego krystalizacji. Jeżeli do niego dłuższy czas nie dochodzi, oznacza to, że miód może posiadać wiele niemile widzianych przez Nas dodatków. Prawdziwy miód rozpoznamy również po lekko pikantnym smaku i uczuciu drapania w gardle. Ten sztuczny – wyprodukowany z dużej ilości cukru i wody, będzie z reguły bardzo słodki i całkowicie pozbawiony goryczy. Czytajmy etykiety, a przede wszystkim szukajmy sprawdzonych dostawców tego magicznego i lubianego produktu.
Karolina
