Mistrzowie kamuflażu

Niemal wszystkie dzikie zwierzęta zostały przystosowane przez naturę do łatwego ukrywania się w gęstwinach lasu czy też na piaskach pustynnych. Jednak nie wszystkie z nich natura wyposażyła w umiejętność zmiany barwy. Zdolnością tą został obdarzony niepozorny kameleon, którego bez wątpienia można określić mistrzem kamuflażu.

Na świecie występuje 128 różnych gatunków kameleonów. Najbardziej popularne ze wszystkich, to kameleon lamparci, jemeński, pospolity, uszasty, olbrzymi, kameleon Jacksona, kameleon Johnstona i kameleon Mellera. Ponad połowa wszystkich rodzai kameleonów zamieszkuje głównie Madagaskar oraz lasy tropikalne Afryki. Pojedyncze gatunki występują również w południowej Europie, na Bliskim Wschodzie oraz w Indiach i na Cejlonie. Zwierzęta te niemal całe swoje życie spędzają na drzewach i schodzą z nich dopiero wtedy, gdy chcą przezimować lub złożyć jaja. Gałęzi trzymają się za pomocą krótkich, cienkich odnóży wyposażonym w przeciwstawne palce, po dwa w przednich kończynach i po trzy w tylnych. Ich ciała są spłaszczone, ozdobione ostrym grzebieniem przebiegającym wzdłuż grzbietu. Mają również długi, chwytny ogon, który pomaga utrzymać się na gałęziach. Na szczególną uwagę zasługują oczy kameleona, które mogą poruszać się niezależnie od siebie, dzięki czemu pole jego widzenia wynosi 360°. Powieki są zrośnięte, pozostaje jedynie niewielki otwór na źrenicę. Zwierzęta te nie mają uszu, w związku z czym zmysł słuchu nie jest u nich dobrze rozwinięty i prawdopodobnie porozumiewają się właśnie za pomocą oczu. Język kameleona jest równy długości ciała całego zwierzęcia, czasem nawet jeszcze dłuższy. Zakończony jest zgrubieniem, które jest pokryte lepkim śluzem, który ułatwia polowanie.

Kameleony mogą osiągać różne rozmiary i wagę w zależności od gatunku. Największym przedstawicielem jest kameleon olbrzymi, gdzie długość ciała samca wynosi nawet 100 cm, natomiast najmniejszym jest Brookesia mikra, opisana zaledwie w 2012 roku, której długość ciała nie przekracza 3 cm długości. W zależności od gatunku można również podzielić je na jajorodne i jajożyworodne. Różna jest też liczba składanych przez samicę jaj, która waha się między 30 a 40, natomiast samica z gatunku kameleona Mellera jest w stanie złoży ich nawet 70. Ich długość życia również jest zależna od rodzaju do jakiego należą. Mniejsze gatunki żyją ok 2-3 lat, natomiast te większe dożywają nawet do 10 lat.

Najczęściej żywią się owadami, jednak większe gatunki są w stanie zjeść nawet mniejsze ptaki i ssaki. Wykorzystując swoją zdolność do wtapiania się w otoczenie, polują z ukrycia, z ogromną prędkością wystrzeliwując w stronę ofiary długi język i przyciągając ją do siebie. Zdarza się, że żywią się owocami, prawdopodobnie po to, aby zaspokoić pragnienie. Przy obserwacji kameleonów można dostrzec z łatwością, że nie są to mistrzowie prędkości. Po prostu nie muszą nimi być.

Najbardziej rozpoznawalną cechą, jeśli chodzi o kameleony, jest ich zdolność do zmieniania kolorów. Upowszechniło się jednak, że te sprytne stworzenia są w stanie pokrywać się takimi barwami, jakie najbardziej cechuje otoczenie. Kwestia ta jednak wygląda nieco inaczej. To nie tło warunkuje zmianę kolorów, ale samopoczucie i stan fizyczny gada. Nie może on również zmieniać kolorów dowolnie – zmieniają się jedynie odcienie tej samej barwy. I wcale nie dzieje się tak dzięki nadprzyrodzonym zdolnościom tego stworzenia: skóra kameleona jest przezroczysta, natomiast pod nią ułożone są warstwy komórek zawierające pigmenty, które odpowiadają za zmianę kolorów. Zmiany w jego ciele nie kończą się jednak na kolorach. Jest on w stanie „spłaszczyć się” na tyle, że przypomina zeschły liść, albo wręcz przeciwnie: wciągnąć powietrze i nadąć, sprawiając wrażenie jeszcze większego niż jest w rzeczywistości.

Mimo lat świetnego ukrywania się, co zapewniło kameleonom przetrwanie, niektóre gatunki zagrożone są wyginięciem. Przyczyna leży w rabunkowej gospodarce leśnej w krajach Trzeciego Świata, co przyczynia się do odbierania naturalnych siedlisk tym gadom. Z takim zagrożeniem mistrzowie kamuflażu nie są w stanie poradzić sobie sami, dlatego potrzebują naszego wsparcia.

Auto: Agnieszka Wojcieszek Data publikacji: 1 sierpnia 2017 Dodano w kategorii: WYDARZENIA